เนื้อเรื่อง

บันทึกเรื่องราวอสุรา: รายงานจากกองเสบียง

บันทึกเรื่องราวอสุรา: รายงานจากกองเสบียง

วันที่สาม เดือนลูซิสมูน มิตรศักราชที่ห้า

รายงานสถานการณ์ประจำวัน

ข้าพเจ้าและหน่วยเสบียง เดินทางถึงหมู่บ้านเซาท์เทิร์นไชร์ ในช่วงบ่ายวันนี้ หลังเดินทางออกจากเซาท์เทิร์นฟอร์ทได้ห้าวันเต็ม สภาพเส้นทางโดยรวมปลอดภัยดี แม้จะมีรายงานว่า มีมอนสเตอร์เพิ่มจำนวนขึ้นตามแนวป่า และทางภูเขาทางทิศตะวันออก ที่ตรงไปทางค่ายเดธวัลเล่ย์ แต่ยังไม่เกิดการปะทะโดยตรงระหว่างขบวนกับสิ่งมีชีวิตเหล่านั้น

ขณะนี้หน่วยของข้าพเจ้ากำลังทำการแจกจ่าย เสบียงและยุทโธปกรณ์ที่จำเป็น ให้กับกองกำลังที่ประจำการอยู่ในหมู่บ้านเซาท์เทิร์นไชร์ และพื้นที่ลาดตระเวนโดยรอบ ก่อนจะเตรียมการเพื่อที่จะเดินทาต่อไปยังเมือง เรดคลิฟ และแนวชายแดนตอนใต้ โดยมีเจ้าหน้าที่ โซเฟีย จากอะคาเดมี ร่วมควบคุมเอกสารการจัดส่ง เพื่อเก็บข้อมูลและตรวจสอบความถูกต้อง ทางสถาบันได้เสนอให้กองเสบียง รับเอากำลังเสริมจากนักผจญภัยฝึกหัดคนหนึ่ง เพื่อเข้าร่วมขบวนเดินทางด้วย เนื่องจากเจ้าหน้าที่โซเฟียได้แจ้งว่า นักเดินทางผุ้นั้น ต้องการจะเดินทางไปที่เร้ดคลิฟ ข้าพเจ้าจึงได้รับทราบ และจัดการให้อยู่ภายใต้ความควบคุม ของเจ้าหน้าที่ภาคสนาม ภายในกองเสบียงโดยตรง

ปัจจุบัน ขบวนเสีบยงของเราประกอบด้วย รถลากยี่สิบห้าคัน พลทหารประจำขบวนสองร้อยชีวิต เจ้าหน้าที่พลาธิการสิบสองนาย และกำลังเสริมคุ้มกันจากสมาคมนักสู้ สมาคมผู้ใช้เวทมนตร์ และสมาคมเรนเจอร์ รวมสิบสองนาย ได้ทำการตั้งค่ายพักบริเวณชายป่าด้านตะวันตกเฉียงเหนือ ของหมู่บ้าน เพื่อรอการตรวจสอบเส้นทาง และซ่อมบำรุงรถลากเบื้องต้น คาดว่าจะพร้อมออกเดินทางภายในสี่วันข้างหน้า

สภาพอากาศในพื้นที่ช่วงนี้มีเมฆมาก และหมอกลงจัดยามค่ำคืน เพื่อขวัญกำลังใจ และความยืดหยุ่นของกองเสบียง ข้าพเจ้าจึงได้ออกคำสั่งขยายระยะเวลาพัก ภายในพื้นที่เซาท์เทิร์นไชร์เพิ่มอีกหนึ่งวัน เพื่อให้เจ้าหน้าที่จากสมาคมเรนเจอร์ ทำการสำรวจเส้นทางสำรอง หากจำเป็น แต่ถ้าสภาพอากาศไม่เปลี่ยนแปลง ข้าพเจ้าจะนำขบวนออกเดินทางตามกำหนดเดิม เพื่อให้ถึงที่หมายได้ทันเวลา

พันเอกคาร์เตอร์ แมกคาเดเมีย

พันเอก คาร์เตอร์ แมกคาเดเมีย

วันที่สี่ เดือนลูซิสมูน มิตรศักราชที่ห้า

เรียน ท่านผู้พัน

ข้าพเจ้าขอรายงานสถานการณ์ความผิดปกติของมอนสเตอร์รอบ ๆ เขตทุ่งหญ้าเซาท์เทิร์นไชร์ ในช่วงสามวันที่ผ่านมา ตามรายงานจากคุณลูกเป็ด ซึ่งออกลาดตระเวนรอบนอก พบว่ามีมอนสเตอร์ปรากฏตัวนอกเขตหากินตามปกติ ทั้งยังแสดงพฤติกรรมดุร้าย และก้าวร้าวมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด จากผลการวิเคราะห์พลังเวทในอากาศ ชี้ว่ามีการรบกวนของพลังธาตุจำนวนมากผิดปกติ คล้ายกับมีสิ่งเร้าหรือพลังงานประหลาด ดึงดูดพวกมันออกมาจากถิ่นเดิม

ในขณะเดียวกันคุณแคสก้า ได้รายงานว่ามีการปะทะกับมอนสเตอร์ หลายครั้งระหว่างการฝึกภาคสนาม และได้สั่งให้นักผจญภัยฝึกหัดจัดการมันโดยตรง เธอเห็นว่าเป็นเพียงปัญหาปกติ ที่เกิดขึ้นในช่วงเปลี่ยนฤดูกาล ซึ่งข้าพเจ้าเห็นต่าง เนื่องจากพลังเวทตกค้างในอากาศ ดิน และน้ำ ไม่ควรสูงขนาดนี้ในช่วงเวลาเดียวกันทั่วทั้งภูมิภาค

เพื่อให้ได้ข้อมูลที่ชัดเจน ข้าพเจ้าได้ร้องขอความร่วมมือจากนักผจญภัยที่มาสมทบกับขบวนเสบียง ให้ช่วยเก็บตัวอย่างจากซากมอนสเตอร์ และพืชในพื้นที่รอบ ๆ เพื่อส่งมาวิเคราะห์ต่อ โดยจะให้อุปกรณ์ของอะคาเดมีเพื่อตรวจสอบพลังเวทเบื้องต้น และอาจจะต้องส่งตัวอย่างที่เก็บมา ไปยังสมาคมผู้ใช้เวท เพื่อตรวจสอบอย่างละเอียด หากพบว่ามีสัญญาณของพลังเวทผิดธรรมชาติ ข้าพเจ้าจะรายงานต่อทันที

ท้ายนี้ แคสก้ายังคงยืนยันว่า “เรื่องแบบนี้แค่ใช้กำลังแก้ก็พอ” ข้าพเจ้าหวังว่า ความเชื่อมั่นของเธอจะถูกต้อง เพราะหากสิ่งที่เกิดขึ้นนี้มีใครเป็นผู้ก่อ… พลังที่เรากำลังเผชิญ อาจไม่ใช่เพียงมอนสเตอร์ธรรมดาอีกต่อไป

ด้วยความเคารพ

แซลลี่

แซลลี่ ตัวแทนจากสมาคมแคสเตอร์

วันที่หก เดือนลูซิสมูน มิตรศักราชที่ห้า

วันนี้ข้าได้รับคำสั่งใหม่จากเบื้องบน คำสั่งสั้น ๆ เพียงไม่กี่บรรทัด

“หยุดการส่งเสบียงทั้งหมดที่มุ่งหน้าไปยังแนวชายแดนของเรดคลิฟ จนกว่าจะมีคำสั่งใหม่”

ไม่มีเหตุผล ไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติม ข้าอ่านมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพื่อหาความผิดพลาดในข้อความ แต่ทุกคำยังเหมือนเดิม โดยที่ไม่ได้ให้คำตอบอะไรใหม่กลับมาถึงสาเหตุหรืออะไรก็ตาม ที่จะอธิบายเป้าหมายของการหยุดส่งเสบียงนี้

เรื่องนี้ไม่ชอบมาพากลนัก เสบียงที่เราส่งนั้น มีความสำคัญยิ่งต่อแนวป้องกันทางใต้ หากไม่มีเสบียงและยุทโธปกรณ์หล่อเลี้ยงกำลังพล เมืองเรดคลิฟจะยืนหยัดได้ไม่นานหากถูกโจมตี อีกทั้งยังมีปัญหาของโจรสลัดในแดนใต้ และเรื่องอื่นๆ อีกมากมายที่อาจจะเกิดขึ้น ข้าไม่อยากคิดว่า คำสั่งนี้ออกมาจากเจตนาร้าย แต่สัญชาตญาณของทหารบอกข้าว่ามีบางสิ่งกำลังถูกปิดบัง

ข้าไม่อาจเคลื่อนไหวอย่างเปิดเผยได้อีกต่อไป เห็นได้ชัดว่ามีใครกำลังเฝ้ามองอยู่ บางทีอาจมาจากภายในกองบัญชาการของเราเอง ข้าสั่งให้ค่ายพักในเซาท์เทิร์นไชร์ คงอยู่ในสภาพพร้อมเดินทาง แต่ไม่ให้เคลื่อนขบวน จนกว่าจะได้ข้อมูลเพิ่มเติม

โชคดีที่เจ้าหน้าที่โซเฟียจากอะคาเดมี ได้นำนักผจญภัยหน้าใหม่มาสมทบกับขบวนเสบียงในวันนั้น พวกเขาไม่เกี่ยวข้องโดยตรงกับระบบทหาร นั่นทำให้ข้ามีโอกาสใช้นักผจญภัยคนนั้น ไปในสิ่งที่ข้าไม่อาจทำเองได้ ข้ารู้ดีว่ามันไม่ถูกนัก ที่จะใช้คนอื่นให้เป็นหูเป็นตาแทน โดยไม่อธิบายถึงความเสี่ยงหรือเหตุผลให้เขาทราบ แต่สถานการณ์บีบบังคับเกินกว่าจะเลือกทางอื่น

ข้ามีเพื่อนเก่าในเซาท์เทิร์นฟอร์ท คนที่อาจช่วยข้าไขปริศนานี้ได้ ว่าเหตุใดการลำเลียงเสบียง ถึงถูกสั่งหยุดอย่างกระทันหัน ข้าจะส่งข่าวไปหาเธอคนนั้น ผ่านช่องทางที่ปลอดภัยที่สุดเท่าที่พอมี โดยใช้นักผจญภัยคนนั้น ส่งข้อความไปเงียบๆ ให้ไม่น่าสงสัย

หวังว่าคำสั่งในคราวนี้ จะเกิดจากความเข้าใจคลาดเคลื่อน ไม่ใช่ว่ามีใครชักใย ก่อสถานการณ์อยู่เบื้องหลัง เหมือนห้าปีที่แล้วอีก

คาร์เตอร์ แมกคาเดเมีย


วันที่แปด เดือนลูซิสมูน มิตรศักราชที่ห้า

ข้านอนอยู่ในกระโจมแพทย์มาวันหนึ่งเต็มๆ แล้ว กลิ่นยาสมุนไพรกับผ้าพันแผล มันเหม็นจนแทบคลื่นไส้ ทุกครั้งที่ขยับตัว แผลบริเวณสีข้างก็แสบขึ้นมาเหมือนมีใครมากรีดซ้ำ เตือนให้รู้ว่าครั้งนี้ข้าไม่ได้แค่พลาด แต่กลายเป็นภาระของพวกเขาไปแล้วจริง ๆ

แซลลี่มาเยี่ยมข้าเมื่อเช้า นางพูดด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิม แต่ข้ารู้ดีว่าในดวงตานั้น มันมีความกังวลอยู่ลึก ๆ นางบอกย้ำว่า ที่กำลังฝึกเวทแห่งแสง ก็เพื่อช่วยรักษาผู้บาดเจ็บในค่าย ให้ได้มากกว่านี้... เวทแห่งแสงงั้นหรือ? คนแบบแซลลี่ที่เชี่ยวชาญเวทธาตุธรรมชาติ แล้วยังอยากจะเดินตามรอยท่านเซรีนอีก จะไปทนรับพลังที่ต่างขั้วขนาดนั้นได้ยังไงกัน?

แต่ข้าเองก็รู้ดีว่าทำไมนางถึงต้องทำแบบนั้น ก็เพราะข้าและคนอื่นๆ ในกองกำลัง... ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเราบาดเจ็บหนักกันบ่อยจนไม่มีใครช่วยได้ทัน นางก็คงไม่ฝืนเรียนพลัง ที่เสี่ยงจะกลืนกินตัวเองแบบนี้ ถึงข้าจะเป็นนักสู้ และหัวไม่ค่อยดีเท่าไหร่เรื่องเวทมนตร์ แต่แค่ความรู้พื้นฐานว่า คนเราจะรับพลังธาตุได้จำกัด ยิ่งต่างขั้วกันมาก ยิ่งบั่นทอนกันเอง นางกำลังเดิมพันทั้งร่างกายและวิญญาณของตัวเอง เพื่อคนอื่นเนี่ยนะ?

ในตอนนี้ข้าคิดถึงท่านเซรีน อาจารย์ของนาง ถ้าเซรีนอยู่ที่นี่ นางจะคิดยังไงกัน? ที่ตอนนี้ลูกศิษย์ของตน เปลี่ยนเส้นทางเพราะความโง่เขลาของข้าแบบนี้ แล้วถ้าเรื่องนี้รู้ไปถึงหูพวกรุ่นพี่ที่สมาคมนักสู้ ข้าจะเอาหน้าไปมุดไว้ที่ไหนได้?

ข้าล่ะเกลียดกระโจมแพทย์ และกลิ่นยาเหม็น ๆ นี่จริง ๆ

แคสก้า

แคสก้า ตัวแทนจากสมาคมไฟท์เตอร์

วันที่เก้า เดือนลูซิสมูน มิตรศักราชที่ห้า

เวลาผ่านไปเพียงสองวัน แต่ข้ารู้สึกเหมือนผ่านไปหลายสัปดาห์ ในระหว่างนี้ ข่าวดีอย่างหนึ่งคือ แคสก้าเริ่มอาการดีขึ้น หลังการรักษาจากอาการบาดเจ็บหนักจากการปะทะกับมอนสเตอร์ เธอยังดื้อเหมือนเดิม และพยายามกลับไปฝึกซ้อมต่อ แม้แพทย์จะห้ามอย่างเด็ดขาด ข้าจึงออกคำสั่งในฐานะหัวหน้า ให้เธอพักต่ออีกวันหนึ่ง เพื่อให้ร่างกายของเธอได้พักฟื้น ก่อนที่เราจะเดินทางกันต่อ

ส่วนเรื่องวุ่นวายเมื่อวานนี้ก็จบลงด้วยดี เด็กที่หายตัวไปในเขตตะวันตกของหมู่บ้าน ถูกพบปลอดภัยดี ต้องขอบคุณนักผจญภัยหน้าใหม่คนนั้น ที่ช่วยออกติดตาม และพาเด็กกลับมาโดยไม่เกิดอันตราย แม้ชาวบ้านจะตื่นตกใจและเสียขวัญไปบ้างกับเหตุการณ์ แต่ตอนนี้ทุกอย่างในเซาท์เทิร์นไชร์ ก็กลับสู่ความสงบอีกครั้ง

ขบวนเสบียงของเรายังคงตั้งค่ายอยู่ในเขตุเซาท์เทิร์นไชร์ เพื่อรอคำสั่งยืนยันจากกองบัญชาการกลาง หลังจากได้รับสัญญาณให้ระงับการเคลื่อนไหวชั่วคราวโดยไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติม แม้จะตรวจสอบซ้ำจากสายบัญชาการ แต่ก็ยังไม่ได้คำตอบที่ชัดเจน ดูเหมือนว่าจะมีใครบางคน จงใจทำให้ข่าวสารของกองเสบียงสับสน เพื่อหวังผลที่ยังคาดเดาไม่ได้

เพราะเป็นเช่นนั้น ข้าจึงต้องตัดสินใจในทันที โดยยึดถือประโยชน์ส่วนรวมที่มากกว่าเป็นสำคัญ ด้วยการเดินขบวนเสบียงต่อไปยังเร้ดคลิฟ เพราะเพียงแค่เรื่องราวที่เกิดขึ้น หากไม่นับคำสั่งประหลาดแล้วล่ะก็ เราก็เดินทางช้ากว่ากำหนดไปสองวันเห็นจะได้ และผู้คนและทหารที่ประจำการในเร้ดคลิฟ ก็ต้องการพวกเราเช่นกัน

คาร์เตอร์ แมกคาเดเมีย